Ο COVID-19 προσβάλλει διαφορετικά άτομα με διαφορετικούς τρόπους. Τα περισσότερα μολυσμένα άτομα εμφανίζουν ήπια έως μέτρια συμπτώματα και αναρρώνουν χωρίς να χρειάζεται να νοσηλευτούν.
Πιο συχνά συμπτώματα:
 
πυρετός
ξηρός βήχας
κούραση
 
Πιο σπάνια συμπτώματα:
πόνοι
πονόλαιμος
διάρροια
επιπεφυκίτιδα
πονοκέφαλος
απώλεια γεύσης ή όσφρησης
δερματικό εξάνθημα ή αποχρωματισμός στα δάχτυλα των χεριών ή των ποδιών
 
Σοβαρά συμπτώματα:
δυσκολία στην αναπνοή ή δύσπνοια
πόνος ή πίεση στο στήθος
απώλεια ομιλίας ή κίνησης
 
Αν έχετε σοβαρά συμπτώματα, ζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια. Καλέστε από πριν προτού επισκεφτείτε τον ιατρό σας ή κάποιον χώρο παροχής υπηρεσιών υγείας.
 
Άτομα με ήπια συμπτώματα που κατά τ' άλλα είναι υγιή θα πρέπει να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους στο σπίτι.
 
Κατά μέσο όρο, χρειάζονται 5-6 ημέρες από τη στιγμή που κάποιος θα μολυνθεί με τον ιό μέχρι να εμφανίσει τα συμπτώματα, ωστόσο μπορεί να χρειαστούν έως και 14 ημέρες.

Πηγή:google.com/

 

Έρευνα: Ορισμένα επαγγέλματα και το βραδινό φαγητό επιβαρύνουν την υγεία των γυναικώνgynaikes-me-fagita

Οι κοινωνικές λειτουργοί, οι νοσοκόμες, αυτές που παρέχουν φροντίδα στο σπίτι σε ασθενείς που το έχουν ανάγκη και οι ταμίες έχουν χειρότερη υγεία από γυναίκες που ασχολούνται με άλλα επαγγέλματα

 
Έρευνες που έγιναν σε γυναίκες επιχείρησαν να διερευνήσουν πώς η κατανάλωση πολλών θερμίδων στο δείπνο αλλά και η απασχόλησή τους σε ορισμένα επαγγέλματα μπορεί να επιδεινώσουν την υγεία τους. Τα εγχειρήματα αυτά πρόκειται να παρουσιαστούν στο φετινό ιατρικό συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας που θα διεξαχθεί 16 - 18 Νοεμβρίου στη Φιλαδέλφεια.

Σχετικά με την έρευνα:

Στην πρώτη έρευνα, που είχε ως δείγμα 112 γυναίκες, εκτιμήθηκε ότι αυτές που καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες πιο αργά κατά τη διάρκεια της ημέρας κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν καρδιακά νοσήματα από αυτές που δεν το κάνουν.

 
Χρησιμοποιώντας το εργαλείο "Life's Simple 7" της 'Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας', το οποίο μετρά την καρδιακή υγεία με βάση τις συνήθειες του τρόπου ζωής των γυναικών, εκτιμήθηκε η κατάσταση της υγείας της καρδιάς των συμμετεχουσών δύο φορές στην αρχή της έρευνας και ένα χρόνο μετά. Οι συμμετέχουσες κρατούσαν ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο και στις δύο χρονικές στιγμές των μετρήσεων στο οποίο κατέγραφαν κάθε φορά για μία εβδομάδα το τί, πόσο και πότε έτρωγαν κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Διαπιστώθηκε ότι αν και οι περισσότερες συμμετέχουσες έτρωγαν κάτι μετά τις 6 το απόγευμα, εκείνες που κατανάλωναν τις περισσότερες θερμίδες μέσα στην ημέρα μετά τις 6 είχαν χειρότερη καρδιακή λειτουργία. Συγκεκριμένα ήταν πιο πιθανό να έχουν υπέρταση, υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) και λιγότερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα μακροπρόθεσμα. Με κάθε 1% αύξηση των θερμίδων που καταναλώνονταν μετά τις 6 μ.μ. η καρδιακή υγεία χειροτέρευε. Το ίδιο φάνηκε και για κάθε αύξηση στις θερμίδες που καταναλώνονταν μετά τις 8 μ.μ.

Η Νουρ Μακαρέμ, αναπληρώτρια επιστημονική ερευνήτρια του Κολεγίου Ιατρικής και Χειρουργικής Vagelos του Πανεπιστημίου Κολούμπια, τόνισε ότι η μέχρι τώρα έρευνα είχε επικεντρωθεί στην ποιότητα και την ποσότητα αυτών που καταναλώνουμε ενώ η συγκεκριμένη μελέτη προσθέτει και έναν ακόμη παράγοντα που φαίνεται να παίζει ρόλο στην υγεία της καρδιάς.

Η Κρίστιν Νιουμπάι, η επικεφαλής της συμβουλευτικής επιτροπής του ερευνητικού δικτύου "Go Red for Women", υπογράμμισε τη σημασία αυτών των ευρημάτων ώστε οι γυναίκες να γνωρίζουν και να διαχειριστούν καλύτερα τους κινδύνους για την υγεία τους.
Fagito-Gynaika-pirouni

 

"Δεν είναι ποτέ αργά να σκεφτείς την υγεία της καρδιάς σου είτε είσαι 20, 30, 40, ακόμα και αν κινείσαι προς τα 60 ή τα 70. Είτε είσαι υγιής είτε πάσχεις από κάποια καρδιακή νόσο μπορείς πάντα να κάνεις περισσότερα", δήλωσε η ίδια.

Συγκεκριμένα επαγγέλματα μπορεί να συνδέονται με χειρότερη υγεία μεταξύ των γυναικών

Μια δεύτερη έρευνα σε γυναίκες έδειξε ότι οι κοινωνικές λειτουργοί, οι νοσοκόμες, αυτές που παρέχουν φροντίδα στο σπίτι σε ασθενείς που το έχουν ανάγκη και οι ταμίες έχουν χειρότερη υγεία από γυναίκες που ασχολούνται με άλλα επαγγέλματα.

Και πάλι με τη χρήση του εργαλείου "Life's Simple 7", εκτιμήθηκε η καρδιακή υγεία 65.000 γυναικών με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη και οι οποίες έκαναν 20 διαφορετικά επαγγέλματα.

Το 13% των συμμετεχουσών δεν είχε καλή καρδιακή υγεία. Συγκεκριμένα, οι κοινωνικές λειτουργοί ήταν 36% πιο πιθανό να έχουν καρδιακά προβλήματα. Για τις ταμίες το ποσοστό αυτό έφτανε το 33% Επίσης αυτές που εμπλέκονταν στον τομέα της φροντίδας είχαν 16% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν προβλήματα με την καρδιακή λειτουργία. Συγκεκριμένα, το ποσοστό αυτό ήταν 14% για τις νοσοκόμες.

Η μελέτη αυτή αναδεικνύει τα επαγγέλματα των οποίων οι εργαζόμενες θα μπορούσαν να ωφεληθούν από προγράμματα υγείας στο χώρο εργασίας.

Πηγή:protothema.gr/


Περισσότερα εδώ !!!!eliasnewsblogger.blogspot.com/2019/12/blog-post_14.html


 

Χρυσό μετάλλιο κατέκτησε ο Πάνος Τριανταφύλλου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ξιφασκίας με αμαξίδιο

Ο Τριανταφύλλου, που είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, στο Άμστερνταμ κατέκτησε το χρυσό στη σπάθη.

 

 

 
 
Χρυσό μετάλλιο κατέκτησε ο Πάνος Τριανταφύλλου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ξιφασκίας με αμαξίδιο
 

 

Ο Πάνος Τριανταφύλλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο την τελευταία ημέρα του ατομικού, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ξιφασκίας με αμαξίδιο,  στο Άμστερνταμ.

Ο Τριανταφύλλου, που είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, στο Άμστερνταμ κατέκτησε το χρυσό στη σπάθη. Νίκησε τον Ρώσο Istvan Tarjanyi με 15-9 στον τελικό.

Σε όμιλο και αγώνες κατάταξης είχε 9 νίκες σε 10 αγώνες. Στη φάση των ομίλων κατέκτησε πέντε νίκες και είχε μία ήττα, αλλά στους αγώνες κατάταξης νίκησε με 15-12 τον Valle, με 15-8 τον Ipbe, ενώ στον τελικό νίκησε με 15-9 τον Tarjanyi.

Τώρα είναι ένα βήμα πιο κοντά στην απόκτηση του εισιτηρίου που οδηγεί στους Παραολυμπιακούς του Τόκυο.

Πηγή:.iatronet.gr/

 

Τρέξτε για τη ζωή σας

Νέα έρευνα έδειξε ότι οποιαδήποτε ποσότητα τρεξίματος συνδεόταν με 30% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιοπάθεια και 23% από καρκίνο.

Τρέξτε για τη ζωή σας

Ακόμα και λίγο τρέξιμο σε τακτική βάση μπορεί να παρατείνει τη ζωή, αναφέρουν Αυστραλοί ερευνητές.

Ανέλυσαν 14 έρευνες που περιελάμβαναν περισσότερους από 232.000 ανθρώπους, των οποίων η υγεία παρακολουθήθηκε για 5.5 έως35 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, πέθαναν σχεδόν 26.000 συμμετέχοντες.

Τα στοιχεία έδειξαν ότι οποιαδήποτε ποσότητα τρεξίματος συνδεόταν με 30% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιοπάθεια και 23% από καρκίνο.

Ακόμα και μόνο 50 λεπτά τρεξίματος μια φορά την εβδομάδα με ρυθμό πιο αργό από 9,6 χιλιόμετρα την ώρα, φάνηκε να είναι προστατευτικά.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αυτό κάνει το τρέξιμο καλή επιλογή για ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι πολύ απασχολημένοι για να τρέχουν.

Ο Zeljko Pediscic, του Victoria University στη Μελβούρνη, δήλωσε ότι οι αιτίες που το τρέξιμο συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου δεν είναι σαφείς και η έρευνα δεν απέδειξε αιτιατή σχέση.

Η ομάδα επίσης σημείωσε ότι ο αριθμός ερευνών που αναλύθηκε ήταν μικρός και η ποικιλία στις μεθόδους τους μπορεί ενδεχομένως να επηρέασε τα αποτελέσματα.

Ακόμα και έτσι, οποιαδήποτε ποσότητα τρεξίματος είναι καλύτερη από καθόλου, υπέδειξαν οι ερευνητές.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο British Journal of Sports Medicine.

Γράφει: Ψωμιάδου Εύη
Υπεύθυνη Ύλης

Πηγές: British Journal of Sports Medicine.

 

 

Εφιππιοειδής μύτη: Μπορεί να διορθωθεί;

Αυτή η παραμόρφωση αφορά σε απώλεια προβολής της χόνδρινης ή/ και της οστικής δομής της ράχης της μύτης, οπότε η εικόνα που παρουσιάζει μοιάζει με σέλα.

 

Δημοσίευση: 31 Οκτωβρίου 2019

 

 
 
 
Εφιππιοειδής μύτη: Μπορεί να διορθωθεί;
 

 

Λειτουργικά αλλά και ψυχολογικά είναι τα προβλήματα που βιώνουν οι ασθενείς με εφιππιοειδή μύτη, μια παραμόρφωση της ράχης της μύτης. Η δυσκολία στην αναπνοή αλλά και η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση είναι μόνο μερικές από τις επιπτώσεις της συγκεκριμένης δυσμορφίας, οπότε η λήψη της απόφασης για χειρουργική αποκατάσταση, η οποία αποτελεί και τη μόνη αποτελεσματική επιλογή, είναι σε αρκετές περιπτώσεις και αναπόφευκτη. 

«Αυτή η παραμόρφωση αφορά σε απώλεια προβολής της χόνδρινης ή/ και της οστικής δομής της ράχης της μύτης, οπότε η εικόνα που παρουσιάζει μοιάζει με σέλα. Η κατάρρευσή της, που προκαλεί την κύρτωση, οφείλεται σε αφαίρεση ή εξασθένιση του χόνδρου του διαφράγματος, αφήνοντας ελάχιστο υλικό για τη στήριξη της μύτης. Οι αιτίες έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών: οι μολυσματικές και τοξικές έχουν γίνει λιγότερο συχνές, ενώ τα τραύματα και οι αποτυχημένες ρινοπλαστικές αντιπροσωπεύουν πλέον τους κύριους λόγους αυτών των παραμορφώσεων», μας εξηγεί ο πλαστικός χειρουργός προσώπου - ΩΡΛ Δρ. Γεώργιος Μοιρέας.

 

«Τα τραύματα μπορεί να προκληθούν από αυτοκινητιστικά ή αθλητικά ατυχήματα, αλλά και από διαπληκτισμούς. Συχνά η παραμόρφωση προκύπτει από την ύπαρξη ενός αιματώματος που μολύνεται λόγω έλλειψης θεραπευτικής αγωγής. Το προκύπτον διαφραγματικό απόστημα, προκαλεί νέκρωση και απορρόφηση (resorption) του χόνδρινου  διαφράγματος και στη συνέχεια παραμόρφωση της μύτης  με το πέρασμα  του χρόνου. Εν τω μεταξύ, θραύσματα χόνδρου μπορεί να μετατοπισθούν και να εξασθενήσουν τις μηχανικές ιδιότητες του διαφραγματικού χόνδρου ή μπορεί να προκαλέσουν απότομη, γωνιακή απόκλιση διαφράγματος ή εγκάρσια απόκλιση. Μπορεί επίσης να προκύψει από την υπερβολική αφαίρεση του διαφραγματικού χόνδρου σε μια ρινοπλαστική», προσθέτει.

Πολύ σπάνια μπορεί να προκύψει από λοιμώξεις, όπως είναι η λέπρα και η σύφιλη και από ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως είναι η κοκκιωμάτωση με πολυαγγείωση (παλαιότερα γνωστή ως κοκκιωμάτωση Wegener), η υποτροπιάζουσα πολυχονδρίτιδα και η σαρκοείδωση. Επίσης, η εφιππιοειδής μύτη μπορεί να σχετίζεται με νεοπλασματικές καταστάσεις και με ακτινοβολία και με πρωτοπαθή ατροφική ρινοκολπίτιδα. Άλλη μια ολοένα και συχνότερη αιτία είναι η  χρήση κοκαΐνης, η οποία βλάπτει τον ρινικό χόνδρο.

Ο ασθενής έχει μια αίσθηση πλατιάς μύτης όταν παρατηρεί το πρόσωπό του από μπροστά και μια πολύ χαμηλή έως και ανύπαρκτη ράχη όταν κοιτάζει το προφίλ του.

Αναλόγως της αιτίας που προκάλεσε την παραμόρφωση ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα. Όταν οφείλεται σε κοκκιωμάτωση με πολυαγγείωση, οι ασθενείς παρουσιάζουν προσωπαλγία, υποτροπιάζουσα επίσταξη, επεισοδιακή ανοσμία, ρινική διαπύηση και ρινική κρούστα, ενώ οι ασθενείς με συστημικές αιτίες (π.χ. αγγειίτιδες) μπορεί να παρουσιάσουν απώλεια βάρους και πυρετό.

«Η εφιππιοειδής μύτη αποτελεί μια πολύ συχνή παραμόρφωση που παρατηρείται στη ρινοπλαστική πρακτική. Είναι ένα κλασικό, αλλά απαιτητικό πρόβλημα στη ρινική ανακατασκευή, που απαιτεί λεπτομερή ανάλυση των κλινικών σημείων προκειμένου να εντοπιστούν όλες οι παραμορφώσεις και δυσλειτουργίες. Η διόρθωσή της πρέπει να προσαρμόζεται στη σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης, αντί να χρησιμοποιείται μία μόνο τεχνική για όλες τις περιπτώσεις. Αν και έχουν περιγραφεί διάφορες κατηγοριοποιήσεις, καμία δεν έχει γίνει παγκοσμίως αποδεκτή. Γενικά, οι εφιππιοειδείς μύτες μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Η πρώτη περιλαμβάνει ασθενείς χωρίς αναπνευστική επιβάρυνση και συνήθως ήπια παραμόρφωση. Αυτές οι περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με ραχιαία αύξηση για να καλύψουν την παραμόρφωση. Τα μοσχεύματα αποτελούνται από αυτομοσχεύματα, όπως μόσχευμα κροταφικής περιτονίας, διαφραγματικό χόνδρο και  ωτικό χόνδρο τα οποία κατά περίπτωση χρησιμοποιούνται σε μεγαλύτερα ή μικρότερα κομμάτια καθώς και σε διάφορους συνδυασμούς.

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει ασθενείς με σοβαρή παραμόρφωση και αναπνευστική επιβάρυνση, που συνήθως σχετίζονται με ελλιπή μηχανισμό στήριξης του κεντρικού τμήματος της μύτης. Απαιτείται ανακατασκευή του οστέινου και χόνδρινου θόλου προκειμένου να οδηγηθούμε σε μια νέα οστεοχόνδρινη συμπαγή κατασκευή η οποία θα ενώνει το κεφαλικό με το ουραίο μέρος της μύτης ομαλά και σταθερά. Αυτό εξασφαλίζεται με τη χρήση μοσχευμάτων από το ρινικό διάφραγμα, το ένα ή και τα δύο αυτιά, καθώς και από πλευρικό χόνδρο, ενώ για αισθητικούς λόγους στο τελικό ραφινάρισμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν επεξεργασμένοι χόνδροι και περιτονίες», διευκρινίζει. Τα αλλοπλαστικά μοσχεύματα χρησιμοποιούνται από ολοένα και λιγότερους χειρουργούς παγκοσμίως ως η έσχατη λύση.

Προεγχειρητικά, πέρα από τις αισθητικές αξιολογήσεις, θα πρέπει να ερευνηθούν οι λειτουργικές διαταραχές που έχουν προκύψει, όπως για παράδειγμα η στένωση της ρινικής βαλβίδας. Η επίδειξη στον χειρουργό φωτογραφιών πριν από τον τραυματισμό είναι χρήσιμη, προκειμένου να υπάρξει ένα σημείο αναφοράς. Αλλά, είναι σημαντικό να εξηγηθεί στον ασθενή ότι η λειτουργική βλάβη θα πρέπει να έχει προτεραιότητα στη χειρουργική αποκατάσταση. Αυτό δε σημαίνει ότι οποιαδήποτε αισθητικά ζητήματα που πιθανόν να έχει ο ασθενής, δεν μπορούν να διορθωθούν. Οι ανησυχίες και οι επιθυμίες του ασθενή, αλλά και οι δυνατότητες θα πρέπει να συζητούνται σε βάθος μεταξύ ασθενή και χειρουργού.

«Η διαχείριση της μετατραυματικής εφιππιοειδούς μύτης αποτελεί πρόκληση και ασφαλώς είναι αντικείμενο αποκλειστικά έμπειρων ρινοπλαστικών οι οποίοι είναι σε θέση να εκτιμήσουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Η προσεκτική προεγχειρητική αξιολόγηση του ασθενούς και η λεπτομερής κατανόηση των υποκείμενων ανατομικών αιτιών της παραμόρφωσης είναι σημαντικές για τον χειρουργικό σχεδιασμό. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα θα πρέπει να τονιστεί ότι η ρινοπλαστική είναι μια πολύ ασφαλής και αποτελεσματική χειρουργική επέμβαση και ένας έμπειρος ρινοπλαστικός μπορεί να δημιουργήσει εξαιρετικά καλαίσθητα αποτελέσματα και να απαλλάξει τον ασθενή τόσο από τα αισθητικά όσο και από τα λειτουργικά προβλήματα», καταλήγει ο Δρ. Γεώργιος Μοιρέας.....πηγή:iatronet.gr

 

Ανεύρυσμα αορτής: Πώς από μια ελεγχόμενη κατάσταση μπορεί να γίνει θανατηφόρο

Το ανεύρυσμα δημιουργείται όταν διατείνεται εσωτερικά το μέγεθος της αορτής και μπορεί να εμφανιστεί σε όλη την έκτασή της.

Το ανεύρυσμα της αορτής είναι μία σοβαρή κατάσταση, που είναι σημαντικό να διαγιγνώσκεται σωστά και εγκαίρως. Διαφορετικά, μπορεί να οδηγηθεί σε ρήξη, μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως χειρουργικά, οδηγεί τον ασθενή σε θάνατο μέσα σε ελάχιστο χρόνο.Ανεύρυσμα αορτής: Πώς από μια ελεγχόμενη κατάσταση μπορεί να γίνει θανατηφόρο

Η αορτή είναι το αγγείο που εκτείνεται από την αορτική βαλβίδα της καρδιάς σε όλο το σώμα, μέχρι την κοιλιακή χώρα. Ανάλογα με την περιοχή, μπορεί να ονομάζεται ανιούσα αορτή, αορτικό τόξο, κατιούσα αορτή (και τα τρία μαζί συνιστούν τη θωρακική αορτή) και στη συνέχεια μεταφέρεται στην κοιλιακή αορτή, όπου στο τέλος διακλαδίζεται σε επιμέρους αγγεία.

Το ανεύρυσμα δημιουργείται όταν διατείνεται εσωτερικά το μέγεθος της αορτής και μπορεί να εμφανιστεί σε όλη την έκτασή της. Το πιο συχνά απαντώμενο είναι το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη αφορά το 8% του γενικού πληθυσμού άνω των 65 ετών.

«Σε αυτές τις ηλικίες συστήνουμε να γίνεται τουλάχιστον μία φορά στα 2-3 χρόνια ένας υπέρηχος, ο οποίος εξασφαλίζει τη διάγνωση του ανευρύσματος σε αρχόμενο στάδιο, όπου μπορεί να προληφθεί η αύξηση του μεγέθους του και να αντιμετωπιστεί εάν αποκτήσει επικίνδυνες για ρήξη διαστάσεις», αναφέρει ο κος Φώτιος Πατσουράκος, καρδιολόγος αρχίατρος ε.α. – Επιστημονικός Διευθυντής Πολυϊατρείου Ηλιούπολης.

Συμπτώματα

Ένα συνεχές άλγος στην κοιλιακή χώρα μπορεί να είναι μία ένδειξη ανευρύσματος στην κοιλιακή αορτή καθώς επίσης και όταν διακρίνονται έντονοι παλμοί στην περιοχή. Ειδικά όσοι εμφανίζουν το τελευταίο σύμπτωμα, θα πρέπει να υποβάλλονται σε υπέρηχο κοιλιακής αορτής. Δυστυχώς στις άλλες περιπτώσεις δεν υπάρχουν συμπτώματα και το μόνο που μπορεί να αποκαλύψει ένα ανεύρυσμα είναι οι ενδεδειγμένες εξετάσεις.

Αντιμετώπιση

Από τη στιγμή που το ανεύρυσμα θα διαγνωστεί, συνιστάται η παρακολούθησή του με υπερηχογράφημα τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Σε περίπτωση που το μέγεθός του αυξάνεται, ο έλεγχος μπορεί να συμπληρωθεί με αξονική τομογραφία.

Παράλληλα, σε όλα τα ανευρύσματα δίνονται από το θεράποντα ιατρό ορισμένες οδηγίες, οι οποίες  περιλαμβάνουν τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, καθώς και την αποφυγή της έντονης άσκησης και της άρσης βαρέων αντικειμένων, καθώς στην περίπτωση αυτή, η πίεση που ασκείται στον οργανισμό μπορεί να επιφέρει αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του μεγέθους του ανευρύσματος.

Στόχος των οδηγιών αυτών είναι να περιοριστεί η αύξηση του μεγέθους του ανευρύσματος και να προληφθεί η ρήξη του. Σε όποιο σημείο και να σπάσει ένα ανεύρυσμα εάν δεν χειρουργηθεί άμεσα, είναι θανατηφόρο μέσα σε λίγα λεπτά.

Η χειρουργική επέμβαση έχει ένδειξη και σε περίπτωση που οι διαστάσεις του ανευρύσματος ξεπεράσουν συγκεκριμένα όρια.

Όσον αφορά την κοιλιακή αορτή, χειρουργείο ενδείκνυται σε ανευρύσματα περίπου 40 χιλιοστών και άνω. Εντούτοις, σε αυτήν την περίπτωση, η διόρθωση μπορεί να γίνει πλέον και αναίμακτα, με καθετηριασμό.

Στην ανιούσα αορτή, όπου το ανεύρυσμα είναι ένα από τα συχνά απαντώμενα, ένδειξη για χειρουργείο αποτελεί το μέγεθος άνω των 50 χιλιοστών.

«Υπάρχει και ένας ιδιαίτερος τύπος ανευρύσματος, το διαχωριστικό ανεύρυσμα της ανιούσας αορτής, το οποίο προκαλείται όταν τα τοιχώματά της σκίζονται μεταξύ τους. Το «σκίσιμο» αυτό δημιουργεί ένα κενό, στο οποίο εισέρχεται το αίμα, το οποίο φυσιολογικά ρέει εντός του αυλού της. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, η οποία εκδηλώνεται με έντονο προκάρδιο άλγος και απαιτεί άμεσα χειρουργείο. Διαφορετικά, ο ασθενής καταλήγει. Η χειρουργική επέμβαση είναι αρκετά σοβαρή και διενεργείται από εξειδικευμένη ιατρική ομάδα», επισημαίνει ο κος Πατσουράκος.

Προσοχή! Τόσο στη ρήξη ανευρύσματος όσο και στο διαχωριστικό ανεύρυσμα της ανιούσας αορτής, δυστυχώς δεν υπάρχουν αποτελεσματικές πρώτες βοήθειες, για αυτό χρειάζεται άμεση διακομιδή στο νοσοκομείο. Οποιαδήποτε άλλη παροχή, όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει κάτι, αλλά μπορεί να αποβεί και μοιραία.

Πρόληψη

Τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο είναι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Για την ακρίβεια, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κίνδυνος. Επίσης, στις ομάδες υψηλού κινδύνου ανήκουν όσοι έχουν αυξημένη αρτηριακή πίεση καθώς και αυτοί που παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα χοληστερόλης.

«Τα άτομα που ανήκουν στις ομάδες αυτές συνιστάται να υποβάλλονται σε υπερηχογράφημα κάθε δύο χρόνια για την ανιούσα αορτή μαζί με το υπερηχογράφημα καρδιάς, ενώ όσον αφορά την κοιλιακή αορτή, αυτό πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μία φορά στην πενταετία ή και συχνότερα, ανάλογα με τους παράγοντες κινδύνου», σημειώνει ο κος Πατσουράκος. πηγή:iatronet.gr